Regelmatig vul ik deze pagina aan
In de loop van de jaren kom ik liederen tegen, die tijdens afscheidsvieringen mij diep raken. Vaak ken ik ze niet eens. De familie van een overledene stelde mij dan voor om een van onderstaande liederen bij een afscheid te gebruiken. Op YouTube zijn ze op te roepen en te beluisteren.
Hieronder staan – in deze volgorde – de volgende liederen:
++ Into the West – Annie Lennox – uit de film: The Lord of the Rings : The Return of the King
++ Ken je mij? – Trijntje Oosterhuis
++ Ik heb een steen verlegd – Bram Vermeulen
++ Testament – Bram Vermeulen
++ Que sera sera – Doris Day
++ Vandaag begraaf ik jou in mij – Rob de Nijs
++ Jij nog naamloze, / Ander, ouder, iemand in ons verborgen – Huub Oosterhuis en Antoine Oomen
++ Ed Sheeran – Supermarket Flowers
++ Het zal in alle vroegte zijn – tekst Huub Oosterhuis, muziek van Antoine Oomen
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Into the West – Annie Lennox
Lay down your sweet and weary head.
Night is falling, you have come to journey’s end.
Sleep now and dream of the ones who came before.
They are calling from across the distant shore.
Why do you weep? What are these tears upon your face?
Soon you will see all of your tears will pass away.
Safe in my arms you’re only sleeping. What can you see
on the horizon? Why do the white gulls call?
Across the sea a pale moon rises.
The ships have come to carry you home.
Dawn will turn to silver glass. A light on the water all souls pass.
Hope fades into the world of night
Through shadows falling out of memory and time.
Don’t say: We have come now to the end
White shores are calling you and I will meet again
and you’ll be here in my arms just sleeping.
What can you see on the horizon? Why do the white gulls call?
Across the sea a pale moon rises.
The ships have come to carry you home
and dawn will turn to silver glass. A light on the water
Grey ships pass into the West.
Ik heb de tekst wat vrij vertaald.
Naar het westen
Leg je lieve, vermoeide hoofd nu maar neer.
De nacht valt: je bent aan het einde van jouw reis gekomen.
Slaap nu maar en droom van degenen die hier eerder waren.
Ze roepen vanaf verre kusten.
Waarom huil je? Waarom die tranen op jouw gezicht?
Binnenkort zal je zien, dat al jouw tranen zijn verdwenen.
Je bent veilig in mijn armen. Je slaapt alleen maar.
Wat kan je aan de horizon zien? Waarom schreeuwen de meeuwen?
Vlak boven de zee komt een bleke maan op en de schepen zijn gekomen om je naar huis te brengen.
Het licht van de ochtend verandert in de schittering van zilverglas:
een licht op het water is als een pad voor alle zielen.
Hoop verdwijnt in het donker van de nacht:
schaduwen vallen uit geheugen en tijd.
Zeg niet: we zijn aan het einde gekomen.
Witte stranden roepen jou en ik zal je weer ontmoeten
en je zult hier in mijn armen liggen slapen.
Wat zie jij aan de horizon? Waarom roepen de witte meeuwen?
Vlak boven de zee komt een bleke maan op.
De schepen zijn gekomen om je naar huis te brengen.
Het licht van de ochtend zal veranderen in de tinteling van zilverglas: een licht op het water.
Grijze schepen varen naar het westen.
Wat gedachten over deze tekst:
Een van de mooiste boeken die ik gelezen heb, is ‘In de ban van de Ring’ van Tolkien. Ik heb het boek vele malen gelezen en elke keer weer kom ik ‘nieuwe’ stukjes tekst tegen die me aanspreken – vaak vanuit hun symboliek. Het lied richt zich – lijkt het – op een stervende of een gestorvene. Deze is aan het einde van zijn ‘levensreis’ gekomen en moe en uitgeput sluit hij de ogen.
“Zeg niet: we zijn aan het einde gekomen. Witte stranden roepen jou en ik zal je weer ontmoeten.” De tekst verwoordt op een haast religieuze manier wat we hopen: dat er geen definitief einde is, maar dat we elkaar ooit misschien eens in een ‘ander bewustzijn’ / in het ‘Licht’ mogen ontmoeten.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Ken je mij? Gezongen door Trijntje Oosterhuis
Refrein:
Ken je mij? Wie ken je dan? Weet jij mij beter dan ik?
Ken je mij? Wie ben ik dan? Weet jij mij beter dan ik?
Ogen die door de zon heen kijken,
zoekend naar de plek waar ik woon.
Ben jij beeldspraak voor iemand
die aardig is, of onmetelijk ver,
die niet staat en niet valt
en niet voelt als ik,
niet koud en hooghartig — Refrein
Hier is de plek waar ik woon:
een stoel op het water,
een raam waarlangs het opklarend weer
of het vallende duister voorbij vaart.
Heb je geroepen? Hier ben ik — Refrein
Ik zou een woord willen spreken
dat waar en van mij is,
dat draagt wie ik ben,
dat het houdt.
Ik zou een woord willen spreken,
dat rechtop staat als mens
die mij aankijkt en zegt:
Ik ben jouw zuiverste zelf,
vrees niet, versta mij, ik ben, ik ben. — Refrein
Ben jij de enige voor wiens ogen
niets is verborgen van mijn naaktheid.
Kan jij het hebben, als niemand anders,
dat ik geen licht geef, niet warm ben,
dat ik niet mooi ben, niet veel.
Dat geen bron ontspringt in mijn diepte.
Dat ik alleen dit gezicht heb,
geen ander.
Ben ik door jou, zonder schaamte,
gezien, genomen,
door niemand minder?
Zou dat niet veel teveel waar zijn?
Zou dat niet veel teveel waar zijn? — Refrein
Enkele gedachten over deze tekst:
In ieder mens leeft het verlangen om ‘gekend te worden’: dat er iemand is, die ziet en begrijpt wat er ten diepste in jou leeft en hoe jij je voelt. Je hoeft niet in een Opperwezen te geloven om dit gevoel te herkennen.
De tekst van deze prachtige psalm is gebaseerd op een ruim 3000 jaar oud lied, dat eerst door joden en later ook door christenen wordt gezongen:
psalm 139.
Heer, U kent mij, U doorgrondt mij,
U weet het als ik zit of sta, U doorziet van verre mijn gedachten.
Huub Oosterhuis heeft de tekst van het lied geschreven.
In het lied ervaar ik die diepe wens in mijzelf, dat er altijd ‘Iemand’ is, die mij in mijn diepste vezels kent en op wie ik altijd terug mag vallen. Als ik de Eeuwige beleef en ervaar als ‘de God van leven en liefde’, hoop ik, dat voorbij de grens van mijn leven die ‘leven en liefde’ op mij – op mijn zuiverste zelf – wacht en in een andere dimensie mij tot ‘leven en liefde’ wil zijn.
Liefde is een naam van God!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
De steen – een lied van Bram Vermeulen
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier hou je niet tegen.
Het water vindt altijd een weg omheen.
Misschien eens gevuld door sneeuw en regen,
neemt de rivier mijn kiezel met zich mee
om hem dan glad en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten,
ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg kan gaan.
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten,
ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
het water nooit dezelfde weg kan gaan.
Wat gedachten over deze tekst:
Ieder mens, maar bijvoorbeeld ook een doodgeboren kindje, laat een voetspoor achter in de mensengeschiedenis. Hij of zij is als een steen, die je in een kabbelend beekje legt. Het water stroomt nu altijd anders dan voorheen. Het bestaan van die persoon heeft het leven op aarde voorgoed veranderd.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Testament… – een lied van Bram Vermeulen
En als ik doodga, huil maar niet.
Ik ben niet echt dood, moet je weten.
’t Is meer een lichaam dat ik achterliet.
Dood ben ik pas, als jij me bent vergeten.
En als ik doodga, treur maar niet.
Ik ben niet echt weg, moet je weten.
Het is het heimwee dat ik achterliet.
Dood ben ik pas, als jij dat bent vergeten.
En als ik doodga, huil maar niet.
Ik ben niet echt dood moet je weten.
’t Is het verlangen dat ik achterliet.
Dood ben ik pas, als jij dat bent vergeten.
Dood ben ik pas, als jij me bent vergeten.
Wat gedachten over deze tekst:
Salvador Dali schreef eens: ‘Elk afscheid is de geboorte van een herinnering’. Bij een laatste afscheid in een crematorium of op een begraafplaats worden meestal veel herinneringen opgehaald, foto’s vertoond en muziek gedraaid, die over de overledene en de aanwezigen iets vertelt. Het is een ritueel van transformatie. Nu de overledene geen deel meer uitmaakt van het hier en nu, wordt zijn of haar leven op een ‘geestelijk’ niveau geplaatst. Het lichaam valt weg, maar wie hij was en wat hij voor ons betekende verplaatst zich naar onze geest in de vorm van herinneringen.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Que sera sera
When I was just a little girl
I asked my mother, what will I be?
Will I be pretty? Will I be rich?
Here’s what she said to me
Que sera sera
Whatever will be, will be
The future’s not ours to see
Que sera sera
What will be, will be
When I was just a child in school
I asked my teacher, what should I try?
Should I paint pictures? Should I sing songs?
This was her wise reply: que sera sera….
When I grew up and fell in love
I asked my sweetheart, what lies ahead?
Will there be rainbows day after day?
Here’s what my sweetheart: que sera sera….
Now I have children of my own
They ask their mother what will I be?
Will I be handsome? Will I be rich?
I tell them tenderly: que sera sera….
Ik heb de tekst wat vrij vertaald:
Wat zal zijn, zal zijn
Toen ik nog een klein meisje was,
vroeg ik mijn moeder, wat zal ik zijn?
Zal ik charmant zijn? Zal ik rijk zijn?
Dit zei ze tegen mij:
Wat zal zijn, zal zijn
Wat er ook gebeurt, zo zal ’t zijn.
We kunnen niet in de toekomst kijken.
Wat zal zijn, zal zijn.
Toen ik nog maar een kind op school was
Ik vroeg mijn lerares, wat moet ik proberen?
Moet ik schilderijen maken? Moet ik liedjes zingen?
Dit was haar wijze antwoord: Wat zal zijn, zal zijn…
Toen ik opgroeide en verliefd werd
vroeg ik mijn liefje, wat staat ons te wachten?
Zullen er dagelijks regenbogen zijn?
Dit is wat mijn liefje zei: Wat zal zijn, zal zijn…
Nu heb ik zelf kinderen
Ze vragen hun moeder, wat zal ik zijn?
Zal ik knap zijn? Zal ik rijk zijn?
Vertel ik ze teder: Wat zal zijn, zal zijn…
Enkele gedachten over deze tekst
Het liedje is bijna antiek (uit 1956) maar wordt nog vaak bij het afscheid beluisterd. Het is eigenlijk een stukje levenswijsheid, die je pas in de loop van de jaren jezelf eigen maakt. Je kunt niet in de toekomst kijken en sommige levensvragen worden elke generatie opnieuw gesteld. In de cyclus van het leven zal je moeten leren en ervaren, dat veel in het bestaan je maar moet nemen, zoals je het krijgt. Je moet er gewoon maar het beste van maken…
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Vandaag begraaf ik jou in mij
Vandaag begraaf ik jou in mij.
Niet in de aarde, niet in die kist.
Niet bij die bomen in de ochtendmist.
Daar ben jij niet; jij bent veilig in mij.
Vandaag begraaf ik jou in mij.
Niet bij die steen daar, die lange rij.
Al die oude namen, daar hoort jij niet bij.
Nee vandaag begraaf ik jou in mij.
Dan kan ik met je praten en antwoord geven.
Dan blijf jij leven in mijn leven.
Hier neem mijn oog en kijk met mij.
Neem mijn voeten en loop met mij.
We gaan naar huis nu, wij allebei,
vanaf vandaag leef jij in mij.
Vandaag begraaf ik jou in mij.
‘K zal je niet zoeken, waar je niet bent.
Blijf maar bij ons hier, waar je iedereen kent.
Jouw plaats aan tafel houd ik voor je vrij.
We zullen lachen en weer plannen maken.
‘K zal met je slapen en met jou ontwaken.
Hier, neem mijn mond en lach met mij.
Neem mijn handen en voel met mij.
Wat je nog doen, wou doe ik erbij.
Vanaf vandaag leef jij in mij. Mmm. Mmm.
Haal weg dat kruis en al die witte bloemen.
Verscheur de krant, waarin ze jouw naam noemen.
Hier, neem mijn oog en kijk met mij.
Neem mijn hart en leef met mij.
Want jouw dood is nu voorbij,
Vanaf vandaag leef jij in mij. Mmm.
‘K zal twee levens leven, met jou in mij.
Enkele gedachten bij dit lied
Eigenlijk wil je nooit afscheid nemen van een lief medemens. Je wilt zo lang en zo intens mogelijk bij die ander blijven. Maar het lichaam van die ander is nu dood. En waar is de ziel / de persoonlijkheid van die ander gebleven? Je nodigt deze als het ware om bij jou ‘in huis / in jouw lichaam’ te komen; om in jou verder te leven.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Jij nog naamloze, / Ander, ouder, iemand in ons verborgen
Ander, ouder, iemand in ons verborgen:
plotseling oplaaiend vuur van visioenen, aanschijn der aarde vernieuwend. (2x)
Rede, dwaasheid, hart, onbedwingbare die ons weten doet wat wij niet weten,
wat onmogelijk is bij mensen en goden.
Ingepakt in wolken schoorvoetend gaan wij
in onze handen klemmen wij wichelroeden, spiegels en zwaarden.
En neerdrukt ons droefheid om het gedane, om niet te keren woorden,
om wat groeide, om wat versteende, verwaaide.
Jij nog naamloze ademt ons open en wekt in ons weerbarstig geheugen,
wat wij zagen met onze vroegste ogen.
En doet ons gaan in tranen, maar ongebroken door de nacht van de schepping
en houdt ons gaande naar een nieuwe geboorte.
Blinde muren zacht licht water geworden en aan de overzijde rozensteden
en de zang van de lijster.
Een prachtig, ontroerend lied voor katholieken, die langzaam maar zeker van het kerkelijk leven zijn weggedreven. De muziek is van Antoine Oomen en de tekst is van Huub Oosterhuis. De ‘naamloze’ die ‘ons gaande houdt naar een nieuwe geboorte’. Vanuit de goedheid van de Eeuwige zijn we ooit ontstaan in de schoot van onze moeder. Vanuit diezelfde goedheid mogen we dromen van een ‘nieuw begin’ in de liefdevolle handen van onze Schepper.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Ed Sheeran – Supermarket Flowers
I took the supermarket flowers from the windowsill
Threw the day old tea from the cup
Packed up the photo album Matthew had made
Memories of a life that’s been loved
Took the get well soon cards and stuffed animals
Poured the old ginger beer down the sink
Dad always told me don’t you cry when you’re down
But mum there’s a tear every time that I blink
Oh I’m in pieces it’s tearing me up but I know
A heart that’s broke is a heart that’s been loved So I’ll sing Hallelujah, you were an angel in the shape of my mum
When I fell down you’d be there holding me up
Spread your wings as you go
And when God takes you back
He’ll say Hallelujah, you’re home
I fluffed the pillows, made the beds, stacked the chairs up
Folded your nightgowns neatly in a case
John said he’d drive, then put his hand on my cheek
And wiped a tear from the side of my face
I hope that I see the world as you did cause I know
A life with love is a life that’s been lived
So I’ll sing Hallelujah, you were an angel in the shape of my mum
When I fell down you’d be there holding me up
Spread your wings as you go, when God takes you back
He’ll say Hallelujah, you’re home
Hallelujah, you were an angel in the shape of my mum
You got to see the person that I have become
Spread your wings and I know
That when God took you back, he said Hallelujah you’re home
Vrije vertaling
Ik pakte de bloemen uit de supermarkt van de vensterbank
Gooide een dag oude thee uit het kopje
Pakte het fotoalbum, dat Mathew gemaakt had,
In herinneringen aan een liefdevol leven
Pakte de beterschaps-kaarten kaarten en de knuffels
Goot het oude gemberbier in de gootsteen.
Pa zei me altijd: ‘Huil niet als je verdrietig bent’.
Maar mama, er is een traan iedere keer dat ik met mijn ogen knipper.
Oh, ik ben kapot, het verscheurt me, maar ik weet wel
Een gebroken hart is een hart, waarvan gehouden is.
Dus ik zing halleluja: je was een engel in de gedaante van mijn mama
Als ik viel, was jij er om me overeind te helpen
Spreid je vleugels als je weggaat
En als God je terugneemt
Zal Hij zeggen halleluja, je bent thuis
Ik schudde de kussens op, maakte de bedden op, stapelde de stoelen
Vouwde je nachthemden netjes in een koffer.
John zei, dat hij zal rijden en legt dan zijn hand op mijn wang
En veegt een traan weg van de zijkant van mijn gezicht
Ik hoop, dat ik de wereld zal zien, zoals jij dat deed, want ik weet:
Een leven vol liefde is een leven, dat geleefd is.
Dus ik zal zingen halleluja, je was een engel in de gedaante van mijn mama
Als ik viel, was jij er om me overeind te helpen.
Spreid je vleugels als je weggaat, als God je terug neemt
Zal Hij zeggen halleluja, je bent thuis
Halleluja, je was een engel in de gedaante van mijn mama
Je zou de mens die ik geworden ben, moeten zien.
Spreid je vleugels en ik weet
Dat toen God je terugnam Hij gezegd heeft: halleluja, je bent thuis
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Het zal in alle vroegte zijn
Het zal in alle vroegte zijn… Als toen.
De steen is weggerold.
Ik ben uit de grond opgestaan.
Mijn ogen kunnen het licht verdragen. Ik loop en struikel niet.
Ik spreek en versta mijzelf. Mensen komen mij tegemoet –
we zijn in bekenden veranderd.
Het zal in alle vroegte zijn…. Als toen.
De ochtendmist trekt op. Ik dacht een dorre vlakte te zien.
Volle schoven zie ik, lange halmen, aren waarin de korrel zwelt.
Bomen omranden het bouwland. Heuvels golven de verte in,
bergopwaarts en worden wolken.
Daarachter, kristal geworden, verblindend,
de zee die haar doden teruggaf.
Wij overnachten in elkaars schaduw. Wij worden wakker van het eerste licht.
Alsof iemand ons bij naam en toenaam heeft geroepen.
Dan zal ik leven……
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++