Na mijn pensionering in 2011 wilde ik als voorganger en als pastor enigszins werkzaam blijven, want pastoraat is het mooiste beroep dat je kunt / mag uitoefenen. Vanaf dat moment ben ik me in de wereld van de ikonen aan het verdiepen.
Via de Titus Brandsmaparochie in Amstelveen heb ik een cursus over het ontstaan en het gebruik van ikonen gevolgd. Langzaam maar zeker vormde ik een bibliotheekje over ikonen en kocht een ikoon bij een veiling. Ik dacht dat het een ikoon van Maria / de Moeder Gods was, maar later bleek het een ikoon van de H. Paraskeva te zijn. Ik kocht nog een paar metalen reisikonen en dook in de boeken en op internet en zo vormde zich de behoefte om over ikonen te gaan schrijven.
Als je schrijft, verplicht je jezelf tot reflexie en verdieping. Ik kwam in een nieuwe, voor mij onbekende wereld. Je leert, raakt ontroerd en doet misschien anderen een plezier, met wat je schrijft. Daarom heb ik mij (niet gehinderd door enige kennis…) aangemeld om lid te worden van de redactie van Eikonikon, tijdschrift over ikonen. Sindsdien heb ik daar een aantal artikelen in gepubliceerd. En dat is het leuke als je in een groep zit: je leert veel van de andere leden die allemaal hun eigen specialiteit hebben.
Na een aantal jaren ben ik medio 2019 uit de redactie van het Tijdschrift Eikonikon gestapt. Met enkele ex-redactieleden heb ik nog contact en zij kijken (gelukkig) kritisch naar mijn artikelen, die ik hier de komende tijd zal publiceren.