.
(Dit artikel staat ook in het Jaarboek 2015 van de Stichting Reünisten Hageveld)
In memoriam Willem Snitker ( * 8 juni 1938 – † 16 december 2015)
“Ik ben wel ziek maar nog niet verslagen,” schreef Willem op 12 november 2015 aan mij in een persoonlijke brief. Het was duidelijk dat er geen medicijnen meer waren, die de leukemie van Willem konden vertragen. In mei 2013 was deze bij hem ontdekt en aan vrienden schreef hij: “Ik heb mij voorgenomen te blijven werken, want als ik de passie van het tekenen moet missen, onthoud ik mij van een belangrijk medicijn.” Op de laatste foto (6 december 2015) die van Willem op Facebook verschijnt, zit hij in pyjama en kamerjas zijn laatste uitgave met prenten te signeren. Willem ten voeten uit!
In 1962 kwam Willem als een van de eerste lekenleraren op Hageveld. Hij gaf creatieve vakken en kunstgeschiedenis. Naar zijn gevoel stapte hij in een andere wereld. In zijn interview in het Jaarboek 2011 – 2012 zegt hij daarover: “Als ik de Paarse Zaal binnenstapte, had ik het idee dat ik het Vaticaan binnenwandelde.”
Veel studenten hebben Willem als een bevrijdende en creatieve leraar ervaren. Zelf had ik Verspaandonk als eerste tekenleraar en bij hem leerde je hoe je in perspectief moest tekenen. Daar kreeg je dan een cijfer voor. Na de komst van Willem werd er een blanco A-4tje voor je neergelegd en je kreeg van hem de opdracht: “Trek drie horizontale slingerende lijnen en vervolgens drie verticale over het papier en gebruik je fantasie. Wat zie je? Werk dit dan met je Wasco-krijtjes uit tot een kleurige compositie.”
Van de meest creatieve uitingen organiseerde hij op de jaarlijkse ‘ouderdag’ een tentoonstelling in de grote gang tussen de kapel en de voordeur. Latere studenten denken misschien nog met plezier terug aan de schilderingen op de zolder, de totempalen van afval, de tentoonstelling van zelfgemaakte boeken ter gelegenheid van de Boekenweek en een 30 meter lange wandschildering in het overblijflokaal. Zó was Willem: creatief en enthousiast, maar naar zijn gevoel met weinig waardering vanuit de ‘organisatie’. Hij verliet Hageveld in 1991.
Enigszins tot zijn verbazing kwam die waardering wél de laatste 15 jaar. Regelmatig kwamen in zijn Bleeker Galerie oud-leerlingen naar hem toe en vertelden hem hoe belangrijk hij voor hen was geweest. Hij genoot daarvan. Ook van enkele collega-docenten kreeg hij een warme en respectvolle feedback. Willem’s kijk op die 29 jaar lesgeven werd daardoor genuanceerder en positiever. Veel studenten zullen met dankbaarheid en met een glimlach aan hem terugdenken.
Hans Dornseiffen – student op Hageveld van 1960 – 1967